လမ္း

မိုးကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့ ေျမၾကီးက သတိေပးတယ္။ ေအာက္ေျခမလြတ္ေစနဲ႔တဲ့။
ေျမကို ငံု႔ၾကည့္ေတာ့ မိုးက လွမ္းေအာ္တယ္ ။ ေဟ့ေကာင္ ရိုးရိုးက်င့္ ျမင့္ျမင့္ၾကံစမ္းပါတဲ့။
စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ကမ္းနဖူးသြားထိုင္ေတာ့ ျမစ္ေရက အခ်ိန္နဲ႔ဒီေရသည္ လူကိုမေစာင့္တဲ့။
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျမိဳ႕ပ်က္တစ္ခုေပၚ ထိုင္ခ်မိတယ္။ လန္႔ျပီးထခုန္မိေတာ့ မံမီတခ်ိဳ႕ မၾကည္ၾကည့္ ၾကည့္ရင္း သမ္းေဝတယ္။
အေရွ႕ျမိဳ႕ရိုးျပိဳက်ေနလို႔ အဲဒါဘာျမိဳ႕လဲ ကၽြန္ေတာ္မသိပါဘူး။ ေသခ်ာတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္မွာ တိမ္မႈန္႔ေတြေပေနတယ္။
ခဏတျဖဳတ္ ထိုင္နားမယ္ၾကံတုန္း အဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္ မီးအိမ္ကိုင္ျပီးေလွ်ာက္လာတယ္။
သူဘယ္သူလဲ သိသလိုရွိလို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္းဘာမွမေမးလိုက္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္နားက သူ႔ဆီမေရာက္ေပမယ့္ သူ႔အသံက ကၽြန္ေတာ့္နားထဲ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ဝင္လာေသးတယ္ 'ေရနံဆီေစ်းၾကီးလို႔ကြာ ဖေယာင္းတိုင္ေျပာင္းထြန္းမလားလို႔' ဆိုလား။
အီလည္လည္ျဖစ္လာတာနဲ႔ စီးကရက္မီးညွိဖို႔လုပ္ေတာ့မွ အိတ္ကပ္ကေပါက္ေနမွန္းသိတယ္။
သူေတာင္းစားအိတ္မွာ ေအာက္ၾကမ္းျပင္မပါဘူးဆိုတာ သြားသတိရလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ကမန္းကတန္းငံု႔ၾကည့္ရေသးတယ္။
ဝႈး. . . ေတာ္ပါေသးရဲ႕လို႔ေတြးတုန္း တစ္စံုတခုကို အလန္႔တၾကားျဖစ္ျပီး ေသခ်ာေအာင္ေနာက္တစ္ခါျပန္ၾကည့္ေတာ့မွ ေသေရာ... ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ၾကီးက ထုတ္ခ်င္းေပါက္ျပီး ဟိုတစ္ဖက္မွာ ျမိဳ႔သစ္တစ္ခု။ ဘာျမိဳ႕လဲ ေသခ်ာမသိေပမယ့္ ဒါဒဂံုျမိဳ႕သစ္မဟုတ္မွန္းေတာ့ ေသခ်ာသိတယ္။ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ ဝင္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ျမိဳ႕ရိုးမွာ နာမည္ေရးမထားလို႔ အေနာက္ျမိဳ႕ရိုးျဖစ္ရမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ယူဆလိုက္တယ္။ ေျမာက္ျမိဳ႕ရိုး၊ ေတာင္ျမိဳ႕ရိုး လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းကေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို မေခၚေတာ့ဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ ေလွ်ာက္ရင္း ျမိဳ႕ရိုးတစ္ခုထပ္ေတြ႔တယ္။ ဘုရားသခင္ႏိုင္ငံေတာ္လို႔ေရးထားေပမယ့္ ဘယ္သူမွ ရွိပံုမေပၚတာနဲ႔ မဝင္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။
တိုင္ကပ္နာရီလွမ္းၾကည့္ေတာ့ မ်က္နွာဝုိင္းဝိုင္းနဲ႔ေကာင္က လွ်ာလွမ္းထုတ္ျပတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ . . . .။