Wednesday, December 30, 2009

အိုခ်င္း

အလ်င္လို လမ္းအိုလိုက္တဲ့
ဟင့္အင္း . . . အလ်င္မလိုပါဘူး
ဒါေပမယ့္ လမ္းအိုပဲ လိုက္ခဲ့တယ္
မွတ္တိုင္အို တစ္ခု အေရာက္မွာ
ကေဝအိုေတြ အတြက္
ဂစ္တာအိုကို ႀကိဳးျပန္ၫႇိၿပီး
သံစဥ္အိုေတြ တီးခတ္ျပေတာ့
ကၾကိဳးအိုေတြေပၚတက္ကၾကတယ္
" ေဟာ ဟိုမွာၾကည့္စမ္း "
ကာရန္ေတြ အိုက်လာပံုမ်ား
ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာေတြေတာင္ ရြတ္တြကုန္ၿပီ

ကဗ်ာအမ်ိဳးအစာ။ ။အိုခ်င္း

ရုပ္ရွင္ ။ ေလာက

အပိုဒ္ခြဲ ၁

အလိုမတူပါဘဲ ေနကအညွိဳးနဲ႔သာေနတယ္။
("ထီး" ေတြကလည္း "ပါး" လိုက္တာ)
မြန္းၾကပ္ေလာက္ေအာင္ ေလျငိမ္ပံုက အသက္ရွဴေတာင္ မဝဘူး။
ဒါမွမဟုတ္ ငါကိုယ္တိုင္က အသက္ရွဴဖို႔ကိုေမ့ေနခဲ့တာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။
(ရွဴစရာ အသက္မရွိတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္)
ပတ္ဝန္းက်င္က ၾကိဳးမိန္႔ေစာင့္ေနတဲ့ ရာဇဝတ္သားလို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ရတဲ့ထိ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။
(ဒီေန႔ ဇာတ္သိမ္းခန္း ထင္တယ္)
ေျခသံတစ္ခုတေလမ်ားၾကားရမလားလို႔နားစြင့္.... ဖြင့္ထားတဲ့ ထမင္းခ်ိဳင့္ေတာင္ အေပၚယံက ေျခာက္ေသြ႕လာ။
"အားလံုးတိတ္မယ္ ။ အသံပါယူရမယ္။"
"ကင္မရာ ဒီဘက္နည္းနည္းလွည့္ ၊ မဆိုင္တဲ့လူ မပါေစနဲ႔ ၊ မဆိုင္တဲ့လူမပါေစနဲ႔"
"မဆိုင္တဲ့လူ?"
"ပါးစပ္ပိတ္ထား ၊ အိုေက ရယ္ဒီ "