Blog password ဟိုုစမ္း သည္စမ္းနဲ႔ မွန္သြားေလေတာ့ ပိုု႔စ္တင္ခ်င္လာပါတယ္..။ ေရးလက္စ ေရးလက္စေတြကပဲ မ်ားမ်ားလာျပီး တစ္ခုုမွလည္း အဆံုုးမသတ္ျဖစ္ပါဘူး..။ ခုုတင္မယ့္ ပိုု႔စ္က ဟိုတစ္ေခါက္ ရန္ကုုန္က ျပန္လာျပီးကတည္းက Draft ထဲမွာ ရွိေနတာပါ..။ ဆိုုေတာ့ကာ.. တစ္ႏွစ္ေတာင္ မကေတာ့ပါဘူး။ ဘာလို႔မတင္မိလည္းလည္း မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ခုုေတာ့ တျခားလည္း တင္စရာမေတြ႔လို႔ ဒါပဲတင္လိုုက္ပါတယ္..။ ဆားခ်က္တယ္ပဲဆိုုဆို..။

ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္ေခါက္ရန္ကုန္ျပန္တုန္းက ကာတြန္းတစ္ပုဒ္မွာ သည္လိုေတြ႔မိပါတယ္။ ဆန္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ထမင္းစားျပီးျပီလားေမးေတာ့ ေဒါသတၾကီးနဲ႔ မင္းက ဆန္ဆိုင္ဖြင့္ထားလို႔ လူပါးဝတာလား။ အဆင္မေျပေပမယ့္ ထမင္းေတာ့နပ္မွန္ပါတယ္ကြ ဆိုျပီး ေျပာသတဲ့။

ဝါးလံုးကြဲ မရယ္ရေပမယ့္ ျပံဳးေတာ့ ျပံဳးစရာပါ။ ေတြးစရာေလးလည္း ရလာတယ္။

ျပန္လာတဲ့အထိ အဲဒီဇာတ္ကြက္ေလးက ေခါင္းထဲပါလာတယ္။ သိဃၤသူ႔သမီးေက်ာက္စာလည္း ေျပးသတိရမိတယ္။ “အခ်င္းခ်င္း အမ်က္အဤတစ္ေစ့မရွိ ခ်စ္ေသာမ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ေစသတည္း...“ ဆိုတာေလးပါ။ ခ်စ္ေသာမ်က္စိျဖင့္ၾကည့္တဲ့။ ခ်စ္ေသာမ်က္စိျဖင့္ၾကည့္ရင္ ခ်စ္စရာ မုန္းေသာမ်က္စိျဖင့္ၾကည့္ေတာ့ မုန္းစရာ။ ခ်စ္ေသာနားျဖင့္ နားေထာင္ေတာ့ ခ်စ္စရာ မုန္းေသာနားျဖင့္ နားေထာင္ေတာ့ မုန္းစရာလား။ ဟုတ္သလိုပါပဲ။ ခုနက ဟာသမွာလည္း ေမးတဲ့လူကေတာ့ ေမးလိုုက္တာက သေဘာရိုုးနဲ႔ရယ္။ ေဒါသအခံ (ဒါမွမဟုတ္လည္း သိမ္ငယ္စိတ္အခံ) နဲ႔ နားေထာင္လို႔ လူတိုင္းၾကားေနက် ေျပာေနက်စကားေလးက ေဒါသသင့္သြားတာပါ။ အဲဒီေတာ့ လက္ခံတဲ့ စိတ္က သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။ ကဲ ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔ လက္ခံၾကမွာလဲ။ သိဃၤသူ႔သမီးေျပာသလို ခ်စ္ေသာမ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္မွာလား။ ခ်စ္ေသာနားနဲ႔ နားေထာင္မွာလား။ စကားတစ္ခြန္း စာတစ္လံုးသည္ ခံယူသူရဲ့ အသိဥာဏ္အဆင့္အတန္း၊ စိတ္အေျခအေန၊ အေတြ႔အၾကံဳေတြေပၚမူတည္ျပီး အဓိပၸာယ္နားလည္မႈေတြ ကြဲႏိုင္ပါတယ္။ လြဲႏိုင္ပါတယ္။ ကြဲၾကပါတယ္။ လြဲၾကပါတယ္။ ခ်စ္ေသာ မုန္းေသာဆိုတဲ့ ၾကားခံနယ္ေတြကလည္း စကားရဲ့ ဆိုလိုရင္းကို တန္ဖိုးေျပာင္းေစတာပါပဲ။ ခ်စ္ေသာမ်က္စိနဲ႔ေရာၾကည့္သင့္ပါရဲ့လား။ ေတြးမိျခင္းပါ။ တကယ္ေတာ့ခ်စ္ျခင္း မုုန္းျခင္း ဆိုုတာေတြဟာလည္း မူလ အဓိပၺာယ္လမ္းေၾကာင္းကိုု ေသြဖည္ေစတာပါပဲ။ လူေတြဟာ အမုုန္းေၾကာင့္ အေမွာင္ဖုုံးသလို အခ်စ္ေၾကာင့္လည္း အေမွာင္ဖံုးတတ္တာပါပဲ။ ဆင္ေျခတက္ႏိုင္ပါတယ္။ သိဃၤသူ႔သမီးရဲ့ ခ်စ္ေသာမ်က္စိဆိုုတာ လူေတြကို စံုလံုးကန္းေစတဲ့ အခ်စ္ကို မဆိုလိုပါဘူးလို႔။ တစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္၊ ႏွစ္တက္ စားလည္း ၾကက္သြန္ပါပဲ။ အမွန္ကိုု ျမင္ခ်င္ရင္ အမွန္ကိုုပဲ ၾကည့္ရပါမယ္။ ေဖာ့ေတြး ဖိေတြး ဖာေတြး ဖ်က္ေတြး ၾကိဳတင္ေကာက္ခ်က္ဆြဲ အမွတ္ေပး အမွတ္ေလ ွ်ာ့ျခင္းေတြ ကင္းရပါမယ္။

ဟိုုတုုန္းကေတာ့ ဒီလိုုေျပာၾကတယ္။ ေလာကၾကီးကို ေဘာင္ခတ္မၾကည့္နဲ႔တဲ့။ ခုေတာ့ တစ္မ်ိဳးေျပာင္းေျပာမယ္။ ေလာကၾကီးကိုု ေနကာမ်က္မွန္တပ္မၾကည့္ၾကနဲ႔လို႔။ 

ပီတိ (စိတ္ပညာ)