ဆုပ္ဖမ္းလို႔ေတာင္ မမီလိုက္တဲ့
အဲဒီ ပစၥဳပၸန္ေတြထဲ
ဖ်တ္ခနဲ ဖ်တ္ခနဲ
ဖ်တ္ခနဲ ၿဖိဳးခနဲ
ရိပ္ခနဲ လက္ခနဲ
ခဏငယ္ေတြ
ဝိညာဥ္ေပၚက လႈိက္သြန္ျဖတ္စီးေနၾက
လာေနၿပီ . . . ေက်ာ္သြားၿပီ . . . လာေနၿပီ . . ေက်ာ္ . .
နာရီကလည္း သူ႔ကိုယ္သူျပန္ခြစီးလို႔
ခဏခဏကုန္ခမ္းပစ္ရတာ ၿငီးေငြ႔ေနခဲ့
ပစၥဳပၸန္ဆိုတာ အတိတ္ျဖစ္ေတာ့မယ့္
အနာဂတ္ေဟာင္းတခ်ိဳ႕ ေခါင္းခ်ရာ . . .
ခုနက အနာဂတ္ အခုပစၥဳပၸန္
ခဏေနေတာ့ . . . အတိတ္တဲ့
အဲဒီေလာက္ ဗေလာင္းဗလဲ ဘဒၵမွာ
ဘယ္အရာကမ်ား ဖက္တြယ္ထိုက္ေသးလို႔လဲ
အတိတ္ဆိုတာလည္း မရွိ
အနာဂတ္ မရွိ
ပစၥဳပၸန္ မရွိ
ငါမရွိ
ငါမရွိတဲ့ ငါေကာင္ေတြက ငါခြံၿခံဳရင္း
ညႇီနံ႔သင္းသင္း ဂီတေတြေပ်ာ္ဝင္တီးခတ္ၾကတာ
ကမာၻေလာကေတာင္ ေသးသိမ္ပြေဖာင္းလာရ
ေနာက္ဆံုး . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . ။ ။
