ေလာင္တိုက္

အမွတ္တရေတြက
ႏွလံုးသားကို တစ္ခါလာေဆာင့္တိုင္း
အလြမ္းဆိပ္ေတြက
အနာဂတ္ထိပ်ံ႔ႏွ႔ံကုန္တယ္
နင္မရွိတဲ့ ပစၥဳပၸန္တစ္ခုလုံး
ငါ့ ေကာင္းကင္မွာနကၡတ္ေတြ ဖရိုဖရဲ
ႏွင္းက်တိုင္းလည္း ေသြးပ်က္ေအာင္ လြမ္းတယ္
ႏွစ္သစ္တစ္ခါေရာက္တိုင္း
အေဟာင္းေတြ ျပန္ျပန္သစ္လို႔
နင္မရွိေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အသိနဲ႔
အသက္ရွင္ရမယ့္သတၱိမ်ိဳး . . . . . .နဲ႔
ခုထိ ငါ့မွာမရပ္တည္ႏိုင္ေသးဘူး
နည္းနည္းေလာက္မ်ား . . ၾကိဳသိခြင့္ရခဲ့ရင္ . . ဆိုတာကို
အခုငါ .. အရူးတစ္ေယာက္လိုေရရြတ္ေနတတ္ျပီ
နင္ ျငိမ္းခ်မ္းေနျပီလား . . .
. . . . ရဲ့ ဟိုတစ္ဖက္မွာ ငါ့ကိုၾကည့္ျပီး ငိုေနမလား
အမ်ားသံုး ျပကၡဒိန္မွာ သကၠရာဇ္ေတြ ေရြ႕
ေန႔စြဲေတြပံုမွန္ကူးခတ္ေနေပမယ့္
ငါ့အသိ . . . ဝိညာဥ္ . . . အနာဂတ္ . . အရာရာအားလံုး
ရပ္တန္႔ . . . အသက္မဲ့ . . . . ျပိဳလြင့္ . . . .
ငါ . . ဆိုတာ အခုနင္မရွိေတာ့ . . . .
. . . . . .
. . . . . .
. . . ဗ လာ . . .