Blog password ဟိုုစမ္း သည္စမ္းနဲ႔ မွန္သြားေလေတာ့ ပိုု႔စ္တင္ခ်င္လာပါတယ္..။ ေရးလက္စ ေရးလက္စေတြကပဲ မ်ားမ်ားလာျပီး တစ္ခုုမွလည္း အဆံုုးမသတ္ျဖစ္ပါဘူး..။ ခုုတင္မယ့္ ပိုု႔စ္က ဟိုတစ္ေခါက္ ရန္ကုုန္က ျပန္လာျပီးကတည္းက Draft ထဲမွာ ရွိေနတာပါ..။ ဆိုုေတာ့ကာ.. တစ္ႏွစ္ေတာင္ မကေတာ့ပါဘူး။ ဘာလို႔မတင္မိလည္းလည္း မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ခုုေတာ့ တျခားလည္း တင္စရာမေတြ႔လို႔ ဒါပဲတင္လိုုက္ပါတယ္..။ ဆားခ်က္တယ္ပဲဆိုုဆို..။

ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္ေခါက္ရန္ကုန္ျပန္တုန္းက ကာတြန္းတစ္ပုဒ္မွာ သည္လိုေတြ႔မိပါတယ္။ ဆန္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ထမင္းစားျပီးျပီလားေမးေတာ့ ေဒါသတၾကီးနဲ႔ မင္းက ဆန္ဆိုင္ဖြင့္ထားလို႔ လူပါးဝတာလား။ အဆင္မေျပေပမယ့္ ထမင္းေတာ့နပ္မွန္ပါတယ္ကြ ဆိုျပီး ေျပာသတဲ့။

ဝါးလံုးကြဲ မရယ္ရေပမယ့္ ျပံဳးေတာ့ ျပံဳးစရာပါ။ ေတြးစရာေလးလည္း ရလာတယ္။

ျပန္လာတဲ့အထိ အဲဒီဇာတ္ကြက္ေလးက ေခါင္းထဲပါလာတယ္။ သိဃၤသူ႔သမီးေက်ာက္စာလည္း ေျပးသတိရမိတယ္။ “အခ်င္းခ်င္း အမ်က္အဤတစ္ေစ့မရွိ ခ်စ္ေသာမ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ေစသတည္း...“ ဆိုတာေလးပါ။ ခ်စ္ေသာမ်က္စိျဖင့္ၾကည့္တဲ့။ ခ်စ္ေသာမ်က္စိျဖင့္ၾကည့္ရင္ ခ်စ္စရာ မုန္းေသာမ်က္စိျဖင့္ၾကည့္ေတာ့ မုန္းစရာ။ ခ်စ္ေသာနားျဖင့္ နားေထာင္ေတာ့ ခ်စ္စရာ မုန္းေသာနားျဖင့္ နားေထာင္ေတာ့ မုန္းစရာလား။ ဟုတ္သလိုပါပဲ။ ခုနက ဟာသမွာလည္း ေမးတဲ့လူကေတာ့ ေမးလိုုက္တာက သေဘာရိုုးနဲ႔ရယ္။ ေဒါသအခံ (ဒါမွမဟုတ္လည္း သိမ္ငယ္စိတ္အခံ) နဲ႔ နားေထာင္လို႔ လူတိုင္းၾကားေနက် ေျပာေနက်စကားေလးက ေဒါသသင့္သြားတာပါ။ အဲဒီေတာ့ လက္ခံတဲ့ စိတ္က သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။ ကဲ ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔ လက္ခံၾကမွာလဲ။ သိဃၤသူ႔သမီးေျပာသလို ခ်စ္ေသာမ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္မွာလား။ ခ်စ္ေသာနားနဲ႔ နားေထာင္မွာလား။ စကားတစ္ခြန္း စာတစ္လံုးသည္ ခံယူသူရဲ့ အသိဥာဏ္အဆင့္အတန္း၊ စိတ္အေျခအေန၊ အေတြ႔အၾကံဳေတြေပၚမူတည္ျပီး အဓိပၸာယ္နားလည္မႈေတြ ကြဲႏိုင္ပါတယ္။ လြဲႏိုင္ပါတယ္။ ကြဲၾကပါတယ္။ လြဲၾကပါတယ္။ ခ်စ္ေသာ မုန္းေသာဆိုတဲ့ ၾကားခံနယ္ေတြကလည္း စကားရဲ့ ဆိုလိုရင္းကို တန္ဖိုးေျပာင္းေစတာပါပဲ။ ခ်စ္ေသာမ်က္စိနဲ႔ေရာၾကည့္သင့္ပါရဲ့လား။ ေတြးမိျခင္းပါ။ တကယ္ေတာ့ခ်စ္ျခင္း မုုန္းျခင္း ဆိုုတာေတြဟာလည္း မူလ အဓိပၺာယ္လမ္းေၾကာင္းကိုု ေသြဖည္ေစတာပါပဲ။ လူေတြဟာ အမုုန္းေၾကာင့္ အေမွာင္ဖုုံးသလို အခ်စ္ေၾကာင့္လည္း အေမွာင္ဖံုးတတ္တာပါပဲ။ ဆင္ေျခတက္ႏိုင္ပါတယ္။ သိဃၤသူ႔သမီးရဲ့ ခ်စ္ေသာမ်က္စိဆိုုတာ လူေတြကို စံုလံုးကန္းေစတဲ့ အခ်စ္ကို မဆိုလိုပါဘူးလို႔။ တစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္၊ ႏွစ္တက္ စားလည္း ၾကက္သြန္ပါပဲ။ အမွန္ကိုု ျမင္ခ်င္ရင္ အမွန္ကိုုပဲ ၾကည့္ရပါမယ္။ ေဖာ့ေတြး ဖိေတြး ဖာေတြး ဖ်က္ေတြး ၾကိဳတင္ေကာက္ခ်က္ဆြဲ အမွတ္ေပး အမွတ္ေလ ွ်ာ့ျခင္းေတြ ကင္းရပါမယ္။

ဟိုုတုုန္းကေတာ့ ဒီလိုုေျပာၾကတယ္။ ေလာကၾကီးကို ေဘာင္ခတ္မၾကည့္နဲ႔တဲ့။ ခုေတာ့ တစ္မ်ိဳးေျပာင္းေျပာမယ္။ ေလာကၾကီးကိုု ေနကာမ်က္မွန္တပ္မၾကည့္ၾကနဲ႔လို႔။ 

ပီတိ (စိတ္ပညာ)

လတ္တေလာ အေျခအေန

Phobia ေတြ အေၾကာင္းေရးမယ္လို႔ ေတးထားတာၾကာပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ မေရးျဖစ္ဘူး။ ကဗ်ာလည္း မေရးျဖစ္ဘူး။ စာမေရးျဖစ္လို႔ ဘာေတြလုပ္ျဖစ္လဲ ဆိုေတာ့လည္း ဘာမွ မလုပ္ျဖစ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းတက္ရတာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ပ်င္းေနပါတယ္။ တက္လိုက္ပ်က္လိုက္နဲ႔။ Assignment ေတြ စာေမးပြဲေတြနဲ႔ Final Project တစ္ခုကလည္း November မတိုင္ခင္ ရွိေနပါတယ္။ ကဗ်ာေရးဖို႔ စဥ္းစားေနေပမယ့္ ေခါင္းထဲမွာေရာ ရင္ထဲမွာေရာ ဘာမွ မရွိသလိုျဖစ္ေနလို႔ ဘာမွမေရးျဖစ္ပါဘူး။ Inspiration လိုတယ္ဆိုျပီး စာဖတ္ဖို႔ စဥ္းစားပါတယ္။ တစ္ရြက္ႏွစ္ရြက္လွန္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ သူမ်ားေတြ ကဗ်ာေရးတာလိုက္ဖတ္ပါတယ္။ ဘာေတြမွန္း မသိတာနဲ႔ ဆံုးေအာင္မဖတ္ျဖစ္တာ မ်ားပါတယ္။ နားမလည္တဲ့ ဘာသာစကားေတြနဲ႔ ေရးထားသလို ခံစားရပါတယ္။ ကဗ်ာဝါသနာမပါတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာတတ္တာ ျပန္သတိရမိတယ္။ တစ္ခါဖတ္ၾကည့္ နားမလည္ရင္ ႏွစ္ခါျပန္ဖတ္၊ ႏွစ္ခါဖတ္လို႔နားမလည္ရင္ သံုးခါဖတ္ သံုးခါဖတ္လို႔မွ နားမလည္ရင္ ကိုယ့္အဆင့္ကိုယ္သိ၊ ဆိုတာပါ။ အခုေတာ့ အဲဒါကိုယ့္ဘာကိုယ္ပဲ ျပန္ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဘာကိုယ္ အရမ္းကိုပံုမွန္ ျဖစ္ေနသလိုခံစားရပါတယ္။ လူသားဆန္ေနတယ္လို႔ ထင္ေနတာပါ။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ေနရတာ အဆင္ေျပေနပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီတိုင္းေလးပဲ ေနေနပါတယ္။ ရုတ္တရက္ ထျပီး Serious ျဖစ္ခ်င္လည္း ျပန္ျဖစ္သြားပါမယ္။

အခုေလာေလာဆယ္ ကိုေနမိုးေဝ ရဲ့ စံပယ္ပြင့္ျဖဴသူမ ကိုပဲ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကိဳက္ပါတယ္။ လင္းပြင့္လက္မ်ားက e-book အတြက္ကဗ်ာေတာင္းတာလည္း မေပးျဖစ္ပါဘူး။ စာအုပ္အတြက္ ကဗ်ာေပးဖို႔လည္း မေသခ်ာေသးပါဘူး။ အားလည္းနာပါတယ္။ အားလည္းမနာပါဘူး။ အားနာရမွာလည္း အားနာမိပါတယ္။ အရင္ကတည္းက ပီတိဆိုတာ သံုးေလးလေနမွ တစ္ပုဒ္ေရးတာပါ။ ေရးခ်င္လာမွ ခ်က္ခ်င္းထေရးတတ္တာမ်ိဳးပါ။ ေရးခ်င္စိတ္မရွိရင္လည္း ေရးဖို႔ မၾကိဳးစားပါဘူး။ အခု အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ဆိုေတာ့ ၾကိဳးစားေရးၾကည့္ေပမယ့္ ၾကိဳးစားျပီးေရးရတာ ကိုယ့္ဘာကိုယ္ အားနာမိပါတယ္။ းD ။ သိပ္လည္း စိတ္တိုင္းမက်သလိုရွိတယ္။ စကားမစပ္ ကေလာင္နာမည္လည္း ေျပာင္းဖို႔ စဥ္းစားေနပါတယ္။ လ်ာထားတာေတာ့ ခဂၢါလို႔ပါ။(ဂငယ္ ႏွစ္လံုးဆင့္ပါ) ခဂၢါဦး ဆိုတဲ့ ဇာတ္ေကာင္နာမည္က ယူတာပါ။ ဒါးလို႔ အဓိပၸာယ္ရတယ္။ ဒီတစ္ေယာက္ကလည္း ဒါးခေရဇီ ဆိုေတာ့ အဲဒီနာမည္ကို ၾကိဳက္ေနတာပါ။

ဒါးဆိုလို႔ ေျပာပါဦးမယ္။ ပီတိ စာေရးရင္ ျမန္မာစာလံုးေပါင္းသတ္ပံုက်မ္းတို႔ ျမန္မာအဘိဓာန္တို႔နဲ႔ စစ္ျပီးေရးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါးကို ဒ နဲ႔ ဒါးလား ဓ နဲ႔ ဓါးလားဆိုတာေတာ့ ၾကည့္ဖူးေပမယ့္မွတ္မထားျဖစ္လို႔ ေမ့သြားပါတယ္။ ေမ့ပစ္လိုက္တယ္လို႔ေျပာရင္ ပိုမွန္မယ္ထင္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ပုဂၢိဳလ္စြဲအရ ဒ နဲ႔ပဲ ဒါးခ်င္လို႔ပါ။ ဓနဲ႔ဓါးရတာ အသြားမထက္ဘူလို႔ပဲ ခံစားရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဟိုတစ္ေယာက္နဲ႔ တိုင္ပင္ျပီး ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ဒါးလို႔ပဲ ေရးပါတယ္။ (အမွန္က ဘာလဲလို႔လဲ လာမေျပာၾကပါနဲ႔။ ေျပာလည္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒနဲ႔ပဲ ဒါးပါမယ္ းD)။

ဒီဟာဘာလဲဆိုေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီတိုင္းပဲ ေရးခ်င္တာေတြ ေရးတာပါ။ ေစာင့္ဖတ္တဲ့သူေတြရွိတဲ့ ဘေလာ့မ်ိဳးလည္းမဟုတ္ေတာ့ ဆားလည္း ခ်က္စရာမရွိပါဘူး။ ခ်က္ခ်င္းခ်က္ ကိုယ့္ဘာသာ ဟင္းခ်က္ျပီးပဲစားပါမယ္။ ကဗ်ာေတြစာေတြ တည္တည္တံ့တံ့ပို႔စ္ေတြေတာ့ လာခ်င္လည္းလာပါမယ္ ၾကာခ်င္လည္းၾကာပါမယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ေပ်ာက္ခ်င္လည္း ေပ်ာက္ေနပါဦးမယ္။ ေပါက္ကရေတြပဲ လာလာေရးခ်င္လည္း ေရးေနပါဦးမယ္။ ဒီစာလည္း ဒီမွာပဲ အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။

ျပတ္ေရြ႕ေတာင္တန္းမ်ား

ဆာေလာင္မြတ္သိပ္စြာနဲ႔ ရွာေဖြၾက
ခ်ဳပ္ေႏွာင္ကာရံထားတာေတြ ျဖိဳဖ်က္ခ်
တစ္ေယာက္က ေခ်ာင္းၾကည့္
တစ္ေယာက္က ေခါင္းျပဴၾကည့္
Freedom of Expression
Freedom of Religion
Freedom from Want
Freedom from Fear
Freedom from ..
Freedom Fr..
Free...
Free..
စည္းေလးနည္းနည္းခ်ဲ႕
". . . . . . "
ေဘာင္ေလးနည္းနည္းတိုးေရႊ႕
". . . . "
Dimension ေရႊ႔ၾကည့္
Angle ေတြ change ၾကည့္
Hunger for change
Hunger for Something New
ဘုရား ဘုရား အျပင္းစားေရာဂါေတြပါလား
ငါ့ဗိုက္ထဲမွာလည္း "အသစ္ အသစ္ အသစ္" လို႔
တၾကဳတ္ၾကဳတ္ျမည္တဲ့ ဗိုင္းရပ္စ္ ေတြ
နားလည္စမ္းပါ
အမ်ားညီရင္ ( ဤ )လည္း ကၽြဲ ျဖစ္တယ္
လက္တို႔ၾက
ေခါင္းညိတ္ၾက
ပႏၷက္ခ်ၾက
နယ္ေျမသစ္တည္ေထာင္ၾက
ေအာ္ေနတုန္းပဲ "လြတ္ေျမာက္ျခင္း"တဲ့
ခပ္တည္တည္ပဲ
ေဘာင္တစ္ခုက ရုန္းထြက္ျပီး
ေဘာင္အသစ္ထဲ ကိုယ့္ကုိယ္ကို ထည့္ပိတ္ၾကတယ္။
(လင္းပြင့္လက္မ်ားအဖြဲ႔ရဲ့ ပထမဦးဆံုး underground ကဗ်ာစာအုပ္ "ျခစ္ရာ ၁ ၂ ၃ ၄ စသည္ျဖင့္" အတြက္ ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္။ ၀ယ္ယူအားေပးလိုသူမ်ား ၊ T9 CyberCafe ၊ သံသုမာလမ္း ၊
ျပည္ေထာင္စုခံုးတံတားအနီး ၊ သု၀ဏၰျမိဳ ႔နယ္တြင္ ၀ယ္ယူႏိုင္ပါတယ္။)

ေစာင့္ရင္းၾကမ္းသြားတဲ့ ဆုေတာင္းမ်ား (သို႔မဟုတ္) ဆုေတာင္းၾကမ္းတဲ့သူ

ငါက ဆယ္တန္းမွာ
Physics အမွတ္နည္းတဲ့ေကာင္။
စိတ္မရွိပါနဲ႔။
ဖန္ခြက္မဟုတ္ေတာ့လည္း
ခြမ္းကနဲမျမည္ဘူးေလ။
အေကာင္းအတိုင္းျဖစ္ဖို႔ၾကိဳးစားတုိင္း
ေသြးတစိုစိုႏွလံုးသားမွာ ဖန္ကြဲစပဲေတြလာလာစိုက္တယ္
ျဖစ္ႏိုင္တာက ငါ လံုေလာက္တဲ့ အားထုတ္ျခင္းအမႈကို မျပဳခဲ့လို႔ထင္တယ္။
ျဖစ္သင့္တာက ....... ။
အဲဒါသင္တဲ့ေန႔က ငါေက်ာင္းေျပးတယ္။
လြမ္းစရာကို နာစရာနဲ႔ မေျဖပါဘူး
နာစရာေတြကိုသာ လြမ္းစရာနဲ႔ေခ်ပစ္တယ္
ဘာလို႔မ်ား အဲဒီတိမ္တိုက္ေတြဆီ လက္ေတြကမ္းေျမွာက္လိုက္တိုင္းမွာ
ျပႆဒါးေတြပဲ လာလာေမွာက္က်ေနရတာပါလိမ့္။
ဖုန္းဆိုးေတာထဲက ျမက္ရုိင္းတစ္ေကာင္လို
ေလေျပတေပြ႔နဲ႔ပဲ အိပ္တန္းတက္
အိပ္မက္ေတြကိုလည္း ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ အရုဏ္ဦးအထိ ခမ္းနားၾကည့္တယ္
အိပ္မက္ေတြမွာလည္း အိပ္မက္မက္ခြင့္ေတာ့ရွိသင့္တာပဲ
ေျပာဖူးေနက်အတုိင္းေပါ့
မလံုေလာက္ေသးတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြပဲ ထပ္တလဲလဲကြာက်ရင္း
ျပီးခဲ့တဲ့တစ္ေန႔ဟာ ေနာက္တစ္ေန႔ကို
ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ထုိင္ေစာင့္တယ္
ကိုရီးယားကားၾကည့္ရင္း ေစာင့္တယ္
အပယ္ခံကဗ်ာေတြေရးရင္းေစာင့္တယ္
ဆုေတြေတာင္းရင္းေစာင့္တယ္
သိတဲ့အတိုင္းပဲ
ငါက ဆယ္တန္းမွာ
Physics အမွတ္နည္းတဲ့ေကာင္။
Black Hole နဲ႔ မရင္းႏွီးသလို
ဘုရားသခင္နဲ႔လည္းရန္မျဖစ္ဖူးေတာ့
ဆုေတြေတာင္းရင္းေစာင့္တယ္။
ဆုေတြၾကမ္းရင္းေစာင့္တယ္။
ဆုေတာင္းေတြၾကမ္းရင္းေစာင့္တယ္။
ေစာင့္ရင္းေစာင့္ရင္း
ေတာင္းရင္းေတာင္းရင္း
ဆုေတာင္းေတြၾကမ္းၾကမ္းလာတယ္။
သိတဲ့အတိုင္းပဲေလ
ငါက ဆယ္တန္းမွာ
Physics အမွတ္နည္းတဲ့ေကာင္ကိုး။

သူမ ဘာေၾကာင့္ ... (၁)

စိတ္ဖိစီးမႈေတြနဲ႔ ၾကံဳရတဲ့အခ်ိန္မွာ အမ်ိဳးသားေတြရဲ့ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္စဥ္းစားတဲ့ logical function ေတြက ႏိုးထလာျပီး အမ်ိဳးသမီးေတြမွာေတာ့ စကားေျပာတဲ့ speech function ေတြက activate ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္လာတဲ့ အခါ အမ်ိဳးသမီးဟာ သူမရဲ့ စကားေျပာခန္းကို စပါေတာ့တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ မရပ္မနားကို ေျပာပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားတဲ့အခါ သူမ ေျပာတာေတြနားေထာင္ေပးမယ့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို တရစပ္ကိုေျပာပါတယ္။ သူမဟာ သူမရဲ့ ျပႆနာ စိတ္ညစ္စရာေတြရဲ့ အေသးစိတ္ ခေရေစ့တြင္းက်ကို သူမနဲ႔ ရင္းႏွီးသူတစ္ေယာက္ကို နာရီေပါင္းမ်ားစြာေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါတင္လားဆုိေတာ့ မကပါဘူး။