Saturday, February 28, 2009

အခ်စ္ဆိုတာ ဘာမ်ားလဲ
တျခားသူေတြကေတာ့ ဘာေျပာၾကမလဲ မသိဘူး
ပီတိအတြက္ကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ဒီလိုပါ။
"A loves B, B loves C, C loves . . . ."
ကိုယ္က ဒီလူကို္ခ်စ္တယ္။ သူကလည္း တျခားတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ ။ အဲဒီတစ္ေယာက္က တစ္ခါ တျခားလူကို ထပ္ခ်စ္။ ဒါမွ မဟုတ္လဲ ပတ္႐ႈပ္ျပီး သံုးပြင့္ေတြ ေလးပြင့္ေတြ ဆိုင္ၾက။
တကယ္ေတာ့ ဒါသဘာဝပါပဲ။ သဘာဝလို႔ပဲ ယူဆပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ လူေတြေျပာၾကတာေျပာပါတယ္။ နတ္ျပည္ကအပ္တစ္စင္းနဲ႔ လူ႔ျပည္ကအပ္တစ္စင္း ဆံုဖု႔ိလြယ္တယ္ လူျဖစ္ဖို႔မလြယ္ဘူးတဲ့။ (လူဦးေရမ်ားလြန္းလို႔ ကေလးအကန္႔အသတ္နဲ႔ေမြးေနရတဲ့ တရုတ္လိုႏိုင္ငံေတြ ရွိတာက တစ္ေၾကာင္းေပါ့ေလ)။ အဲဒီေလာက္ ခက္ခက္ခဲခဲ လူျဖစ္လာတဲ့ဘဝမွာ တစ္ခါ လူေတြအမ်ားၾကီးထဲက လူႏွစ္ေယာက္က အတူတူ (အျပန္အလွန္) ျပန္ခ်စ္မိၾကဖို႔ဆိုတာ ပိုေတာင္မလြယ္ပါေသးရဲ့ေနာ္။ ခ်စ္တာကေတာ့ ႏွလံုးသားပါရင္ ခ်စ္တတ္ၾကတာပါပဲ။ ကိုယ္လည္း ခ်စ္တတ္တာပဲ ။ သူလည္း ခ်စ္တတ္တာပဲ။ ခင္ဗ်ားလည္း ခ်စ္တတ္မွာပဲ။ ခ်စ္တာေတာ့ခ်စ္ၾကတာပါပဲ။ လူတစ္ေယာက္တိုင္းက လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တယ္။ အျပန္အလွန္ခ်စ္မိဖို႔က်ေတာ့ ခက္သြားျပီ။ အဲဒီလို ၾကံဳလာရင္ေတာင္ နည္းနည္းထူးဆန္းေနျပီလို႔ ေျပာရမယ္။ မရွိဘူးရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွိေတာ့ရွိမယ္ ရွားမယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္လည္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အသဲကြဲဖူးၾကတာပါ။ အမွန္ေတာ့ သဘာဝတရားကို အံတုမိလို႔ ေဝဒနာေတြ ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ ျပန္ကန္လာတာလို႔သာ မွတ္ရမွာပါ။
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူက ကိုယ့္ကို မခ်စ္လို႔ ငါကံဆိုးလွခ်ည္ရဲ့လို႔ မေတြးၾကပါနဲ႔။ ဒါသဘာဝက်ပါတယ္လို႔သာ မွတ္ရမွာပါ။ ျပန္ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ သဘာဝမက်ဘူး မယံုန႔ဲဆိုရင္ ပီတိကို ဝိုင္းရိုက္ၾကမလားမသိဘူး။ အဲဒီေတာ့ . . အဲ . . ငါေတာ္ေတာ္ ကံေကာင္းပါလားလို႔ မွတ္လုိက္ၾကေပါ့ေနာ္။

Saturday, February 14, 2009

ခ်စ္သူမသိလိုက္တဲ့ . . .

ႏွင္းဆီမ်ိဳးမို႔
ဆူးပါရသည္ ။ ။
ပင္ပ်ိဳသခင္
ခူးေစခ်င္လ်က္
အကၽြန္႔လက္နက္
ထူးခတ္ခက္၍
ဆူးခ်က္ပယ္ရုိး
မရွိႏိုးမို႔
ျမင္ခိုးကြယ္ဆင့္
ရြက္ပုန္းပြင့္သည္
နာက်င္ရင္နင့္ ကင္းေစေသာ္ဝ္။ ။

ပီတိ(စိတ္ပညာ)

ကဗ်ာဆန္ျခင္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္

သူမကို စေတြ႕ေတာ့
ဆံပင္ရွည္ ေက်ာမွာခ်
ကဗ်ာဆန္တဲ့ အလွမ်ားနဲ႔ . . .

သူမနဲ႔ စဆံုေတာ့
ငွက္ကေလးေတြ ေတးဆိုၾက
ပန္းေတြကလည္းပြင့္
ကဗ်ာဆန္ဆန္ပဲေလ . . .

ဒါနဲ႔ပဲ . .
အခ်စ္နတ္သမီးေရွ႕မွာ
ဒူးေထာက္ပါတယ္ ေျပာမိကာမွ
တလက္စတည္း
ေဘာလ္ပင္ေလး က်ေနတာ ေကာက္ေပးပါလားတဲ့
ေတာက္ . . ကဗ်ာမဆန္လိုက္တဲ့ မိန္းမ
လမ္းမွာေတြ႕ရင္ ငါ့လာမေခၚနဲ႕ ။

အိုဘယ့္ဘယ္ အိုဘယ္ ၾကယ္စင္

အဲဒီ ၾကယ္တစ္စင္းေပါ့
ေကာင္းကင္အေၾကြကို ထမ္းပိုးရင္း
ေလာကရဲ႕ လွ်ိဳ႕ ၀ွက္ခ်က္ေတြ
ငါတို႔ကို လွစ္ျပသြားတယ္။
လင္းပ်မႈန္ေ၀တဲ့ ေရာင္စဥ္ေတြနဲ႔
နတ္ဘုရားတို႔ရဲ႕ သံစဥ္ေတြသီျပီး
သူ႔ႏွလံုးသားကို လမ္းခင္းလို႔
ငါတို႔ရဲ့ ၀ိညာဥ္ေတြကို
ထြန္းလင္းသန္႔စင္ေစခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ ညွီေစာ္နံတဲ့ ကမၻာေျမကို စြန္႔ခြာလို႔
သူႏွစ္သက္တဲ့ သုညေလးလို
ျငိမ္းခ်မ္းစြာ လဲေလ်ာင္းေနျပီလား . .
အို . . . အလင္းနတ္သား
အေမွာင္ကမၻာကို စြန္႔ခြာလို႔
အမွန္တရားေတြစိုလက္တဲ့ေနရာမွာ
ျငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ပါေစ . . .

(ဆရာတာရာမင္းေ၀အတြက္ အမွတ္တရေရးျဖစ္တဲ့ကဗ်ာပါ။)

ေလာင္တိုက္

အမွတ္တရေတြက
ႏွလံုးသားကို တစ္ခါလာေဆာင့္တိုင္း
အလြမ္းဆိပ္ေတြက
အနာဂတ္ထိပ်ံ႔ႏွ႔ံကုန္တယ္
နင္မရွိတဲ့ ပစၥဳပၸန္တစ္ခုလုံး
ငါ့ ေကာင္းကင္မွာနကၡတ္ေတြ ဖရိုဖရဲ
ႏွင္းက်တိုင္းလည္း ေသြးပ်က္ေအာင္ လြမ္းတယ္
ႏွစ္သစ္တစ္ခါေရာက္တိုင္း
အေဟာင္းေတြ ျပန္ျပန္သစ္လို႔
နင္မရွိေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အသိနဲ႔
အသက္ရွင္ရမယ့္သတၱိမ်ိဳး . . . . . .နဲ႔
ခုထိ ငါ့မွာမရပ္တည္ႏိုင္ေသးဘူး
နည္းနည္းေလာက္မ်ား . . ၾကိဳသိခြင့္ရခဲ့ရင္ . . ဆိုတာကို
အခုငါ .. အရူးတစ္ေယာက္လိုေရရြတ္ေနတတ္ျပီ
နင္ ျငိမ္းခ်မ္းေနျပီလား . . .
. . . . ရဲ့ ဟိုတစ္ဖက္မွာ ငါ့ကိုၾကည့္ျပီး ငိုေနမလား
အမ်ားသံုး ျပကၡဒိန္မွာ သကၠရာဇ္ေတြ ေရြ႕
ေန႔စြဲေတြပံုမွန္ကူးခတ္ေနေပမယ့္
ငါ့အသိ . . . ဝိညာဥ္ . . . အနာဂတ္ . . အရာရာအားလံုး
ရပ္တန္႔ . . . အသက္မဲ့ . . . . ျပိဳလြင့္ . . . .
ငါ . . ဆိုတာ အခုနင္မရွိေတာ့ . . . .
. . . . . .
. . . . . .
. . . ဗ လာ . . .